«محمد نادری»،بازیگر، صداپیشه ونویسنده در گفتگویی اختصاصی با خبرنگار دیباچه گفت: بواسطه پخش سریال‌های نمایش خانگی، خیلی از بازیگران، فیلمنامه نویسان وکارگردان‌ها از تلویزیون کوچ کرده‌اند، چون در آنجا هم اتفاقات مالی جذاب تری برای آن‌ها می‌افتد و هم دست فیلمنامه نویسان برای اینکه به زندگی واقعی مردم نزدیک‌تر شوند، بازتر است.
این بازیگر که این روز‌ها با دو اجرا به نام‌های «سه کیلو و دویست وپنجاه گرم»به کارگردانی" محسن نجارحسینی" و «گریز از مرکز» به کارگردانی " احسان اکبرنژاد" در صحنه تئاتر حضور دارد در رابطه با جزئیات این کارها اظهار داشت: اجرای اول من «سه کیلو ودویست و پنجاه گرم» که این روز‌ها هرشب از ساعت ۷:۳۰ در "امارت نوفلوشاتو" به روی صحنه می‌رود، نمایشنامه‌ای رئالیستی راجع به یک بحران خانوادگی است؛ من در این اجرا نقش برادر خانواده را برعهده دارم که پس از مرگ پدر مسئولیت او را به دوش می‌کشد، ارث نامتعارفی به این خانواده می‌رسد که واکنش‌های افراد مختلف خانواده را به همراه دارد؛ به لطف خدا این نمایش تا به اینجای کار، بازخورد‌های خوبی به دنبال داشته و تا یک هفته دیگر به پایان می‌رسد.
وی افزود: «گریز از مرکز» که هر شب ساعت ۹ در "سالن سپند" اجرا می‌شود و تا کنون دوشب از اجرای آن گذشته، نمایشی کمدی، فانتزی است که موضوعی جذاب و غیر تکراری دارد، در این کار نقش خلافکاری را بازی میکنم که در قالب "ادیسون" مخترع برق خود را پنهان کرده، درواقع تیم عجیب و غریبی متشکل از" اینشتین"، "شکسپیر"، نیوتن" و "ادیسون" کاراکتر‌های این نمایش را تشکیل می‌دهند.
« محمد نادری » ضمن اشاره به این نکته که "با ایجاد سالن‌های خصوصی به نظر می‌رسد"مرکز هنر‌های نمایشی" و"وزارت ارشاد" نقش حمایتی خود را فراموش کرده‌اند"بیان داشت: بخاطر دارم زمانی که تازه وارد فضای تئاتر شده بودم، کارها عموما و الزما با حمایت "مرکز هنر‌های نمایشی" روی صحنه می‌رفتند و سوبسیدی را به گروه‌ها می‌دادند، کاری که در تمام دنیا انجام می‌شود. اما الان سالهاست که بخش حمایتی حذف شده و بودجه تمامی مراکز، نهاد‌ها و ارگان‌ها افزایش پیدا کرده، اما بودجه تئاتر افزایش پیدا نکرده و همان بودجه‌ای که وجود دارد معلوم نیست دست چه کسانی است و کجا هزینه می‌شود!
این بازیگر ادامه داد: از طرفی تعدد سالن‌های خصوصی باعث شده کسانی دست به اجرای تئاتر بزنند که شاید کمترین تجربه را در این زمینه نداشته و بواسطه داشتن یک دوست پولدار و نسبتی که با تهیه کننده دارند، وارد این عرصه شده‌اند؛ الان کار‌هایی روی صحنه می‌رود که با کمترین زمان برای تمرین به مرحله اجرا رسیده‌اند؛ بنابراین مخاطب با یک پریشانی مواجه می‌شود و وقتی وارد سالن می‌شود، شاهد کاری است که نه نسبیتی با زندگی شخصی‌اش و نه جهان پیرامونش دارد. علاوه براین هیچ نظارتی وجود ندارد؛ نه از طرف کانون منتقدین و نه مرجعی که کارها را ببینند و حتی پیشنهاد کار بدهد. به نظرم بهتر است پیش از تماشای کارها، مرجعی برای اطلاع تماشاگراز ماهیت آن‌ها وجود داشته باشد تا مخاطب با آگاهی برای تماشای کار بیاید، متأسفانه خیلی از کار‌های خوب در این میانه دیده نمی‌شوند و در عوض کار‌های بدی وجود دارند که بواسطه حضور چند سلبریتی دیده می‌شوند.
بازیگر سریال"دنگ وفنگ روزگار" در پاسخ به این پرسش که به چه دلیل علاقه دارد، ژانر‌های متفاوت را تجربه کند و در یک قالب همیشگی حضور پیدا نمی‌کند؟ عنوان کرد:خاستگاه من از تئاتر بوده و تحصیل کرده تئاتر هستم؛ تئاتر از همان دوران دانشجویی به ما یاد داد نقش‌های متفاوتی را بازی کنیم؛ از تراژدی‌های یونان باستان و"شکسپیر" گرفته تا درام‌های به شدت قوی"چخوف" که برای کار‌های کلاسی باید انجام می‌دادیم؛ وقتی در آن فضا رشد و نمو پیدا می‌کنی، این علاقه خود به خود شکل می‌گیرد برای اینکه گونه‌های مختلف ژانر را در حیطه تئاتر تجربه کنی و این موضوع همیشه برای من جذاب بوده است؛ الان هم در این دو اجرا نمایش"سه کیلو و دویست و پنجاه گرم" به شدت رئالیستی است و نمایش دیگرم رئالیست، فانتزی و کمدی است.
وی در ادامه افزود: در عین حال در حوزه تصویر با وجود اینکه بیشتر بعنوان یک بازیگر کمدی معروف شد‌ه‌ام، اما هیچ وقت خود را یک کمدین نمی‌دانم و معتقدم بازیگر باید بتواند نقش‌های متفاوت را بازی کند؛ این وسوسه در من هست که فقط در یک ژانر نمانم و فضا‌های مختلف را تجربه بکنم. در اصل بازیگری را مثل زندگی می‌دانم یعنی در زندگی ما هم لحظات شاد و هم لحظات غمگین وجود دارد حتی مواقعی کسالت بار و معمولی و من علاقمندم آن‌ها را وارد کاربازیگری‌ام بکنم.
نویسنده سریال"کوچه مروارید " دررابطه با وضعیت حال حاضر فیلمنامه‌های تلویزیونی اظهار داشت: بواسطه پخش سریال‌های نمایش خانگی، خیلی از بازیگران، فیلمنامه نویسان وکارگردان‌ها از تلویزیون کوچ کرده‌اند، چون هم اتفاقات مالی جذاب تری برای ان‌ها می‌افتد و هم دست فیلمنامه نویسان برای اینکه به زندگی واقعی مردم نزدیک‌تر شوند، بازتر است؛ این موضوع هم برای تماشاگران جذاب‌تر است، چون چیزی را می‌بینند که به زندگی واقعی آن‌ها نزدیک‌تر است، از لحاظ اتفاقاتی که جلوی دوربین رخ می‌دهد و زندگی که به تصویر کشیده می‌شود، رسانه ملی به دلیل محدودیت‌هایی که دارد، چهارچوب‌های مشخص و خطوط قرمزی که تعریف کرده محدود‌تر و راه را برای ورود به خیلی از موضوعات بسته است، در فضای کمدی در رابطه با هر موضوعی نمی‌توان شوخی کرد و روابط و نسبت‌هایی که مردم در زندگی عادی دارند را به تصویر کشید؛ این موضوعات باعث می‌شود بخش زیادی از مخاطب از تلویزیون فاصله بگیرد. یک دوره مردم امکان استفاده از سریال‌های روز دنیا را نداشتند وسریال‌های نمایش خانگی تولید نمی‌شد در نتیجه مردم ناگزیر به سمت تلویزیون سوق پیدا کردند. اگر این رسانه مشتاق به بازگشت دوباره مخاطب است باید در سیاست‌های خود بازنگری داشته و فضای بازتری برای تولید کنندگان فراهم کند.
محمد نادری که به تازگی برای اولین بار با شبکه نسیم در زمینه مجری گری همکاری داشته در خصوص جزئیات این برنامه گفت: نام این برنامه"بی کرایه"است که به احتمال زیاد از ۱۱ آبان پخش خواهد شد؛ این اولین تجربه من در حیطه اجرا برای تلویزیون است که بعنوان مجری، بازیگر حضور خواهم داشت.
وی در پاسخ به این پرسش که به چه دلیل علاقمند به فعالیت در شاخه‌های مختلف هنری است؟ بیان کرد: در یک مقطعی اجرا پاشنه آشیل بازیگری بود و بازیگرانی که وارد اجرا می‌شدند از فضای بازیگری دور می‌شدند، اما الان چند سالی است این اتفاق با حضور افرادی نظیر"مهران مدیری"، "رامبد جوان"، "سروش صحت"و.. این ذهنیت را تغییر داد. اینکه بازیگر صرفا باید بازی کند ذهنیتی قدیمی است هرچند ممکن است درست باشد، امروز بازیگر با فعالیت در حیطه اجرا از فضای بازیگری دور نمی‌شود. دلیل اینکه این پیشنهاد را پذیرفتم این بود که الان تابوی این کار از بین رفته و از طرف دیگر ذهنیت من این است که بازیگری زیرمجموعه‌ای از اجرا است، من در تئاتر بازی میکنم، صداپیشگی میکنم، اما این صداپیشگی هم نوعی از بازیگری است که در آن تنها صدای من بازی می‌کند؛ این موضوعات جدا از هم نیستند و در تمام دنیا دیده می‌شود.
وی در انتها ضمن دعوت از مردم برای تماشای تئاتر گفت: اتفاقات بهتری در صحنه تئاتر به نسبت مدیوم‌های دیگر در حال رخ دادن است بطور نمونه دو نمایش"سه کیلو ودویست و پنجاه گرم" و"گریز از مرکز" از کار‌های خوبی است که حاضرم تمام قد پشت آن‌ها بایستم و بگویم برای این دوکار تلاش‌های زیادی شده و ارزش دیدن را دارند.
گفتگو از: اعظم صفایی
